En wat vindt de jury?

Nog maar tien dagen en ik ben weer terug in NL. Zo voelt het nog niet, het lijkt nog erg ver weg, maar de realiteit is toch helderklaar daar.

Met mijn project gaat het prima, beetje rommelig nu richting het einde. Vorige week donderdag nog een surprise-presentatie gehad. De woensdagmiddag ervoor zei mijn begeleider dat er wat Aziatische collega’s langs zouden komen (een paar mensen uit China en India), of ik voor hun een soort van reclamepraatje kon houden over hoe gaaf mijn programma is, hoe mooi de fits zijn voor monolieten etc. en tegelijkertijd dus ook te laten zien hoe het ding een beetje werkt.

Qua voorbereiding hield ik het dus bij zorgen dat ik alle meet data netjes bijeen had en dat ik uit mijn hoofd wist wat de verscheiden instellingen waren (object dimensies e.d.) zodat ik vlot de gewenste plots tevoren kon toveren. En natuurlijk met de Murphy-factor ;).

De dag zelf kwam mijn begeleider een beetje gehaast binnen. Ik zat al klaar achter mijn bureau, alles reeds opgestart. Hij moest eerst nog rondvragen waar de presentatie gehouden werd (dus bleek het ineens ergens anders), dat kon hij niet meer in zijn mails terugvinden. Dus snel alles op een USB gezet en wij naar de conferentiezaal (dus niet zomaar een zaaltje). Hij zij dat het niet erg was dat we wat later waren, want iemand anders zou toch wel beginnen. Leuk te weten dat wij dus een groep gingen storen.

Toen we binnenkwamen in de zaal zag ik dat de baas van onze afdeling al begonnen was met een soort van introductie. Aan een langwerpige, U-vormige tafel zaten ruim 35 Aziatische collega’s aandachtig te luisteren. Toch wat anders dan ‘een paar collega’s’. Na de introductie kreeg mijn begeleider het woord en gaf een overzicht van het werk dat vooraf aan mijn werk gedaan is. Daarna werd ik geïntroduceerd en ging ik dus naar voren, waar mijn begeleider inmiddels een presentatie had opgestart over de theorie achter het programma.

Inmiddels vooraan vroeg hij mij “Zal ik dit deel doen of doe jij het.”, waarna ik dacht “Waarom konden we dit niet van tevoren afspreken / ik ben inmiddels al hier vooraan, beetje laat.”. Ik ben dus begonnen met de voor mij volkomen vreemde presentatie, waarna wijselijk besloten werd om bij de tweede slide de ‘calculator’ naar voren te toveren. Dit deel ging uiteraard helemaal prima, ondanks dat ik voorbereid had op een één-op-één sessie. Er werden veel vragen gesteld door het publiek, die ik samen met mijn begeleider allemaal wist te beantwoorden. Veel interesse dus in het nieuwe product, top!

Na dit deel zijn we nog even gebleven en toen weer vertrokken uit de zaal. Mijn begeleider vond dat het heel goed was gegaan, maar ik heb hem toen wel meteen duidelijk gemaakt dat dit in de toekomst echt anders moet. Ik bood meteen aan om voor een eventuele volgende sessie de presentatie te maken, zodat deze beter aansluit op het product en ook antwoorden geeft op de meeste vragen die gesteld waren die dag.

Hij was gelukkig volkomen eens met mijn oordeel, maar wees wel erop dat de wat chaotische vorm ervoor gezorgd had dat het publiek allemaal wakker en alert waren. Klaarblijkelijk is dit een jaarlijkse sessie waarbij men drie volle dagen lang alleen maar presentaties aanhoort over de verscheidene research afdelingen.

Maar goed, alles dus goed afgelopen :).